Toys are children’s words and play is their language. (Dr. Garry Landreth)
We geloven en vertrouwen erop dat elk kind weet wat er te doen is. In de spelkamer krijgt elk kind de kans om te experimenteren met alle materialen zodat ze weer meer verbinding krijgen met de eigen gevoelens, talenten en krachten en bovenal ook uitdagingen.
Het is mijn taak om uw kind hierbij te ondersteunen. Ik doe dit door te reflecteren wat er zich afspeelt. Aanwezig te zijn en te co-reguleren bij heftige emoties. Soms nodigt een kind mij ook uit om mee te spelen. Ik volg het verhaal en doe interventies om meer diepgang te creëren.
In de spelkamer komen thema’s naar boven waar je kind mee zit. Weinig zelfvertrouwen, angsten, machteloosheid, boosheid, frustraties, verdriet en rouw. Het kind speelt wat er leeft. Jonge kinderen leven nog in hun hart en voelen vooral. Het is met het ouder worden dat we meer in ons hoofd kruipen en minder stilstaan bij het voelen . Door te spelen zakken we weer naar het hart en het gevoel. Daar gebeurt de verandering, de transformatie.
In de spelkamer kan er veel maar niet alles. Er zijn basisregels: We doen elkaar geen pijn, we spelen veilig en het speelgoed mag niet expres stuk gemaakt worden.
Het kind kan op heel veel manieren spelen en als er iets niet kan of mag krijgen ze alternatieve keuzes aangeboden. Het is aan het kind om zichzelf (met mijn hulp) te reguleren en deze keuze in zich op te nemen en toe te passen. Zelfregulatie en impulsiviteit krijgen groeikansen.
Het kind hoeft zelf niet op te ruimen na een sessie. Je kan dit vergelijken met een therapiesessie voor volwassenen. Wat als….al je woorden letterlijk uit je mond op de grond vallen en aan het einde moet je die allemaal oprapen en in de vuilbak gooien. Hoe zou jij je dan voelen? Volgende keer vertel je dan heel wat minder, want het was al zwaar genoeg om het te delen met een ander en dan moet je het ook weer opruimen alsof het nooit mocht bestaan. Dit is niet anders bij kinderen. Alles mag gespeeld en gezegd worden, alles mag er zijn.